De eerste helft van 2022 werd gekenmerkt door een algemene marktdaling. Nochtans bleef de indexbenadering het beter doen dan de andere geanalyseerde Belgische spelers met agressieve risicoprofielen. Passief beheer bewijst opnieuw zijn relevantie, zelfs in een dalende context. Op de lange termijn lijkt hij obetwistbaar te blijven.
Voor portfolio’s die voornamelijk uit aandelen bestaan, blijkt de indexbenadering de beste optie voor bijna alle geanalyseerde periodes (1, 3, 5 en 10 jaar). En op lange termijn blijkt deze aanpak het meest efficiënt, ongeacht het beleggingsprofiel.
Zelfs tijdens een recessie stelt actief beheer de belegger niet in staat een beter rendement te behalen of zijn verlies te beperken. De extra kosten van dit type beheer in vergelijking met passief beheer, in theorie gerechtvaardigd door de grotere speelruimte die de beheerder heeft om de portefeuilles van zijn cliënten te beschermen, lijken zinloos.
Hoe ongelukkig hij ook is, de huidige terugval is niet abnormaal. Huidige schommelingen rond de 15% zijn aanvaardbaar op de aandelenmarkt en zou de langetermijnbelegger niet te veel zorgen moeten baren. Ter vergelijking: in 2020 deed de coronacrisis de wereldwijde aandelenindex in minder dan twee maanden tijd met 35% dalen.
Het is evenwel belangrijk om erop te wijzen dat de huidige periode behoorlijk uitzonderlijk is op de markten: een explosieve inflatie (+8% ivm dezelfde periode vorig jaar) en aangekondigde renteverhogingen die al even indrukwekkend zijn – de centrale banken voorspellen tussen +1% en +2% tegen het einde van de zomer. Een renteverhoging van deze omvang, gecombineerd met zo'n hoge inflatie, was sinds het begin van de jaren tachtig niet meer voorgekomen. De markt reageert dan ook heftig, met een impact op alle activaklassen. Met name bij de obligaties zien we de waarde in de tegenovergestelde richting van de rentevoeten evolueren.
Bijgevolg stellen we zwakke prestaties vast van de indexportefeuilles met veel obligaties over de eerste zes maanden van het jaar. Dit wordt ook verklaard door het feit dat bij de voorgestelde indexbenadering, de gemiddelde looptijd van de obligaties (10 jaar) ongeveer twee keer zo lang is als bij vergelijkbare fondsen (5 jaar), wat een twee keer zo hoge gevoeligheid voor renteschommelingen genereert. Op de lange termijn zou deze lange looptijd echter een hoger rendement moeten bieden. Inderdaad blijven de defensieve indexportefeuilles, in vergelijking met de fondsen van de andere onderzochte spelers, het meest interessant over alle andere bestudeerde beleggingshorizonnen (3, 5 en 10 jaar).
Onthoud tot slot dit nog: periodes van dalingen op de markten worden gewoonlijk gevolgd door de beste groeiperiodes. Neem bijvoorbeeld de coronacrisis in 2020, waar de wereldwijde aandelenindex na een terugval van 35% tussen februari en maart het jaar uiteindelijk afsloot met een totale stijging van +13%! Rationeel gezien bieden lage periodes zoals die we nu meemaken over het algemeen goede investeringsmogelijkheden.
U vindt meer details over de indexbenadering en de prestaties van de onderzochte fondsen in onderstaande infographic. De gebruikte methodologie en bronnen worden er ook vermeld.